هَرکَس در این دُنیا پِیِ کارِ حسین است            روزِ قیامَت جُزوِ اَنصارِ حسین است

بـازارِ گِـریه گَـرم بـاشَد تـا که زَهـرا            دَر روضه‌ها اَوَّل عَزادارِ حسین است

کـرب و بَلا رَفته خـیـالَـش جَمع باشد            دَر روزِ مَحشر بینِ زُوّارِ حسین است

اَصلاً بـدونِ اشک، چَـشمِ کـور بهـتر            آن دیده‌ای خوب است که زارِ حسین است

هِـنـگـامِ گـریـه روبـروی ما نِـشـیـنَـد            طوبی به چَشمی که گُهَربارِ حسین است

شَرمنده شُد حُر، که سَرافرازِ جَهان شد            قَـلـبِ پَـشـیـمان، آبِرودارِ حسین است

گـودال را با چِـشمِ دِل صَدبـار دیـدیم            این سینه مَقـتَل‌های سَیّارِ حسین است

سَـربـازهـای زِیـنــبـیِّــه رَسـتـگـارنـد            فـرمـانـدۀ آنـهـا عـلـمـدارِ حسین است